Modern Alman Deniz Havacılığı

Almanya'nın Deniz Havacılığı — Marineflieger — 1956 yılında Almanya Federal Cumhuriyeti'nin NATO'ya katılmasının ardından kuruldu. Bu birim, yeni oluşturulan Bundesmarine (Bundesmarine) adlı deniz kuvvetlerinin önemli bir parçası haline geldi.

Marineflieger’in oluşturulması büyük ölçüde Birleşik Krallık’ın desteği sayesinde mümkün oldu. İngilizler uçak sağladı, eğitim verdi ve Kraliyet Donanması Hava Filosu'ndan (Royal Navy Fleet Air Arm — FAA) subaylar, Alman askeri personeliyle birlikte çalışmak üzere görevlendirildi.

Alman Deniz Havacılığının Modern Tarihi

Birinci Dünya Savaşı sırasında, havacılık birimleri Kaiserliche Marine (İmparatorluk Donanması) çatısı altında yer alıyor ve doğrudan donanma komutanlığına bağlıydı. Savaş sonrasında Versailles Antlaşması, Almanya'nın havacılık geliştirme kapasitesini ciddi şekilde sınırladı. Nazi rejiminin iktidara gelmesiyle deniz havacılığı yeniden oluşturuldu, ancak Hermann Göring'in liderliğindeki Luftwaffe'ye bağlı hale getirildi. 1945'te Almanya'nın yenilgisiyle birlikte hem Luftwaffe hem de deniz havacılığı dağıtıldı.

1956 yılında NATO’ya katılımın ardından Bundesmarine (Bundesmarine) ve yeni deniz havacılık birimleri kuruldu. Birleşik Krallık, Hawker Sea Hawk ve Fairey Gannet uçakları sağladı. Eğitim altyapısı henüz hazır olmadığından, pilotlar eğitimlerini FAA personeliyle birlikte Birleşik Krallık’ta aldı.

İlk Deniz Havacılığı Komutanlığı, Temmuz 1956’da Kiel-Holtenau’da kuruldu. 1967 yılında bu birim Marinefliegerkommando (Deniz Havacılığı Komutanlığı) olarak yeniden adlandırıldı ve 1969 yılında Marinefliegerdivision (Deniz Havacılığı Tümeni) haline getirildi. 1990 yılına kadar bu yapı, Lockheed Starfighter ve Panavia Tornado uçaklarıyla donatılmış beş filo ve destek birimlerinden oluşuyordu. Fairey Gannet uçakları, Bréguet Atlantic uçaklarıyla değiştirildi.

Soğuk Savaş'ın sona ermesinden sonra, 1994 yılında birimler küçültülerek bir filotila (Flotille der Marineflieger) haline getirildi. 2005 yılında son savaş uçakları Luftwaffe'ye devredildi ve 30 Haziran 2006'da filotila tamamen dağıtıldı. Geriye kalan deniz havacılığı birimleri, 8 Ekim 2012'ye kadar donanma komutanlığına bağlı olarak faaliyet gösterdi ve ardından modern Marinefliegerkommando kuruldu. O tarihten bu yana, Almanya'nın tüm deniz havacılığı birimleri Nordholz Hava Üssü'nde konuşlandırılmıştır.

Alman Deniz Havacılığı'nın Savaşta Kullanımı

Marineflieger'in (Alman Deniz Havacılığı) katıldığı ilk savaş olayı 14 Eylül 1962'de gerçekleşti. Atlantik Okyanusu'nda Amerikan uçak gemisi USS Saratoga'da yapılan eğitim uçuşu sırasında, Hawker Sea Hawk uçağı pilotu Teğmen Knut Anton Winkler, yanlışlıkla Doğu Almanya'nın Eisenach yakınlarındaki hava sahasını ihlal etti. Uçak MiG-21 savaş uçakları tarafından saldırıya uğradı. Winkler, vurulmaktan kurtulmayı başardı ve Bremen'in 45 km güneybatısındaki Ahlhorn Hava Üssü'ne acil iniş yaptı. Uçağın ağır hasar alması nedeniyle hizmet dışı bırakıldı.

Soğuk Savaş sırasında Alman Deniz Havacılığı, stratejik açıdan önemli bir dizi görev üstlendi. Öncelikli hedef, Baltık ve Kuzey Denizi'ni devriye gezerek Sovyet denizaltılarını tespit etmekti. Bu amaçla Bréguet Atlantic uçakları geniş ölçüde kullanıldı. Ayrıca keşif ve gözetleme, filonun savaş hazırlığını desteklemek ve deniz sınırlarının güvenliğini sağlamak açısından önemli bir rol oynadı.

Soğuk Savaş'ın sona ermesinin ardından Marineflieger birimleri, NATO'nun uluslararası operasyonlarında aktif olarak yer aldı. Enduring Freedom (Sürekli Özgürlük) terörle mücadele operasyonu kapsamında Alman devriye uçakları, Kızıldeniz ve Aden Körfezi'nde gemi trafiğinin güvenliğini sağladı. Active Endeavour Operasyonu ise terör tehditlerini ve kaçakçılığı önlemek için Akdeniz'de devriye gezilmesini içeriyordu.

En kapsamlı görevlerden biri, Lübnan kıyılarındaki BM UNIFIL (Birleşmiş Milletler Geçici Lübnan Gücü) barış operasyonuna katılım oldu. Alman Deniz Havacılığı, Bundesmarine'e bağlı fırkateynler, füze botları ve yardımcı gemilere destek sağlamak amacıyla hava devriyesi ve keşif görevleri gerçekleştirdi. UNIFIL'in deniz bileşeninin komutanlığı Almanya tarafından yürütüldü.

2005 yılında deniz havacılığında yapılan reformların ardından savaş uçakları Alman Hava Kuvvetleri'ne devredildi. Ancak P-3C Orion devriye uçakları ve Westland Sea Lynx helikopterleri, deniz operasyonlarındaki görevleri yerine getirmek için donanmada kaldı.

Deniz Havacılığında Kamuflaj Şemaları

İlk uçaklar, örneğin Hawker Sea Hawk ve Fairey Gannet, İngiliz kamuflajına sahipti: BS 640 Extra Dark Sea Grey ve BS 210 Sky.

1976'da F-104 ve Panavia Tornado uçaklarının kullanılmaya başlanmasıyla, Norm 76 şeması tanıtıldı: üst yüzeyler koyu gri, alt yüzeyler ise açık gri veya metalik gümüşle boyandı. 1987'de Norm 87 şeması, üç gri tonuyla tanıtıldı: koyu gri, gri-yeşil ve gri-mavi. Bu şema Panavia Tornado için kullanıldı, ancak Lynx helikopterleri Norm 76 kamuflajını korudu.

Arama-kurtarma operasyonları için kullanılan Sea King helikopterleri, Norm 87'ye benzer bir kamuflaja sahipti ancak gri-mavi yerine beton gri kullanıldı. Yeni NH90 Sea Tiger ise tek renk açık gri boyamaya sahipti.

Modern Alman Deniz Havacılığı Renk Standartları

Alman Deniz Havacılığı, döneme ve ekipman türüne bağlı olarak farklı renk standartları kullandı. Başlangıçta, Kraliyet Donanması tarafından sağlanan uçaklar için karakteristik olan İngiliz BS 381C standartları kullanıldı.

1970'lerde, Bundeswehr'in genel gerekliliklerine uygun olan Alman RAL standartlarına geçiş yapıldı. RAL paletindeki renkler, tüm sonraki deniz havacılığı kamuflaj şemalarının temelini oluşturdu ve ekipmanın boyama standartlarını Alman Silahlı Kuvvetleri'nin diğer birimleriyle birleştirdi.

Bu geçiş, farklı çalışma koşulları için uçak ve helikopterlerin boyanmasında tek tip gerekliliklerin sağlanmasını, kamuflaj etkinliğinin artırılmasını ve hava aracı bakımının basitleştirilmesini sağladı.